Tarnina – czym się charakteryzuje? W jaki sposób jej spożywanie może wspomóc zdrowie?

Tarnina to dziki gatunek śliwy. Rośnie w Zachodniej Azji, Północno-Zachodniej Afryce i w wielu częściach Europy. Jakie ma wartości odżywcze? Czy może być częścią codziennej diety? W jaki sposób jest wykorzystywana w kuchni? Wyjaśniamy!

Czy tarnina jest zdrowa? Zawiera ona witaminę C, beta-karoten, witaminy z grupy B, potas, wapń, magnez, fitosterol, pektyny, garbniki i kwasy organiczne. Dodatkowo tarnina spowalnia ruchy robaczkowe jelit oraz działa przeciwzapalne i antybakteryjne. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na jej temat!

Tarnina – podstawowe informacje

Tarnina – wartości odżywcze

Wartości odżywcze w 100 g:

Tarnina jest cennym źródłem beta-karotenu, witamin z grupy B, wapnia, potasu, magnezu, fitosterolu, pektyny, kwasów organicznych i garbników. Owoce tarniny są także dobrym źródłem witaminy C, która pomaga wzmocnić układ odpornościowy. Zawierają również przeciwutleniacze, które mogą pomóc w ochronie komórek przed uszkodzeniem. Ponadto owoce tarniny zawierają błonnik pokarmowy, który pozytywnie wpływa na trawienie.

Owoce tarniny są zalecane zarówno u ludzi w wieku podeszłym, jak i u dzieci, które zmagają się z przewlekłymi nieżytami żołądka i jelit.

Dodatkowo w tarninie są związki flawonowe, które obniżają ciśnienie krwi, stężenie triglicerydów i złego cholesterolu LDL. Podwyższają natomiast stężenie dobrego cholesterolu HDL, uszczelniają naczynia włosowate oraz ograniczają tworzenie się zakrzepów w naczyniach krwionośnych.

Natomiast kwiaty tarniny są stosowane w celu leczenia przeziębień, chorób układu oddechowego, kaszlu, rozstroju żołądka, problemów z nerkami i pęcherzem oraz zaparć, a także w celu leczenia i zapobiegania skurczom żołądka.

Warto pamiętać, że w pestkach tarniny występuje cyjanowodór. Jest to substancja, która spożyta w dużych ilościach jest trująca, dlatego nie wolno gnieść ani rozgryzać pestek tarniny.

Pochodzenie i uprawa tarniny

Tarnina to krzew liściasty, który pochodzi z Europy i Azji. Znany jest również jako śliwa tarnina lub tarka.

Rośnie właściwie na większości gleb – gliniastych, piaszczystych i kamienistych. Lubi podłoża charakteryzujące się dużą zawartością wapnia. Lubi rosnąć w ciepłych, nasłonecznionych miejscach, jednak radzi sobie także w miejscach półcienistych. Warto dodać, że tarnina nie wymaga przycinania.

Tarnina może dorastać do 5 metrów wysokości. Ma czarną lub ciemnobrązową korę. Jej liście są małe i mają owalny kształt z ostrymi kolcami na krawędziach. Tarnina wytwarza białe lub bladoróżowe kwiaty, które kwitną wiosną. Jej owoce są ciemnofioletowe. 

Popularne są zwłaszcza dwie odmiany tarniny: purpurea oraz variegata.

Zastosowanie w kuchni

Tarnina jest często wykorzystywana do przyrządzania galaretek, dżemów, konfitur i innych słodkich przetworów. Dużą popularnością cieszą się także sok i nalewka z tarniny.

Natomiast kwiaty znajdujące się na krzewie można skrystalizować i uzyskać z nich cukier. 

Owoce tarniny są też używane do produkcji ginu i likieru, a także bywają wykorzystywane w ciastach.

Tarnina to niepozorne i niedoceniane źródło wielu witamin i cennych wartości odżywczych. Ma dużo witaminy C i taniny. Jej spożywanie łagodzi problemy trawienne i zmniejsza stany zapalne w jamie ustnej. Jest również stosowana w łagodzeniu dolegliwości układu moczowego i żołądka. Na bazie owoców tarniny można z kolei przygotować lecznicze nalewki.