Por jest znany przede wszystkim jako źródło żelaza, dlatego poleca się go szczególnie osobom cierpiącym na anemię. Ma również działanie bakteriobójcze, więc wspiera działanie układu odpornościowego. Z tego powodu syrop z pora jest często stosowanym środkiem na przeziębienie, zwłaszcza na kaszel ze względu na działanie wykrztuśne. Oprócz tego już w ludowej medycynie były znane przeciwzapalne właściwości warzywa, ponieważ liście lub papkę z korzenia nakładało się jako ulga w artretyzmie i reumatyzmie. Kolejnym prozdrowotnym działaniem jest odkażanie ran, więc pokrojone warzywo może przyspieszyć proces gojenia się skaleczeń. Sprawdź, jak uprawiać to warzywo!
Jakie odmiany pora można hodować?
Parafrazując znany cytat, jaki por jest, każdy widzi. Czy wiesz jednak, że istnieją różne odmiany, które nieco się różnią? Naszym zdaniem najlepsze odmiany pora, które warto hodować to:
- Haksa – nadaje się przede wszystkim do przetwarzania, choć może być też spożywana na surowo. Jest ona średnio wczesna, a w ziemi może zostawać nawet do końca listopada (w zależności od temperatury). W sadzeniu jako rozsady owocuje obficiej niż z siewu bezpośredniego;
- Forrest – cechuje się jeszcze większą odpornością na mróz i można ją zbierać późną jesienią. W smaku jest wyjątkowo aromatyczny i ma charakterystyczne mięsiste i ciemnozielone liście;
- Tango – nadaje się do zbierania jesiennego, a dojrzewa powoli, bo około 200 dni. Łodyga jest gruba i dosyć długa (rośnie do około 25 centymetrów), a warzywo nadaje się do wszechstronnego użytku);
- Arkansas – odmianę tę można zimować w polu, ponieważ ma sztywną łodygę z charakterystycznymi, lekko niebieskawymi liśćmi. Po przetrwaniu zimy na polu można ją zbierać na wiosnę.
Jakie wymagania glebowe ma por?
Por nie jest wymagający jeśli chodzi o glebę. Odczyn powinien wynosić między 5,8 a 6,5 pH, więc jest nieco kwasowy. Potrzebuje za to bardzo dużo wody, więc ziemia powinna być przede wszystkim często podlewana. Dosyć charakterystyczny jest system korzeniowy rośliny – jest on silny, choć korzenie są umieszczone bardzo płytko. Pojedyncze odnogi dochodzą do głębszych partii ziemi, sięgając do głębokości 90 centymetrów, ale regułą jest zazwyczaj płytkie osadzenie. Oprócz tego korzystnym zabiegiem poprawiającym warunki uprawy jest głęboszowanie (głęboka uprawa) i uprzednie spulchnienie gleby, aby była ona bardziej żyzna.
Przygotowanie do wysiewu i rozsadzania pora
Nasiona pora wysiewa zazwyczaj na wiosnę i wówczas kładzie się je pod osłony. W kwietniu zaś nasiona można zasiać bezpośrednio do gruntu. Pierwszy rodzaj zasiewania cechuje się zazwyczaj większymi plonami, więc jest preferowany przez wielu hodowców. Odległość między poszczególnymi rzędami powinna wynosić mniej więcej 30 centymetrów a pomiędzy poszczególnymi roślinami przynajmniej 10 centymetrów. Rośliny będą wówczas najlepiej kiełkować. Rozstawa następuje po okresie od 8 do 16 tygodni, więc przypada na maj, czerwiec bądź lipiec. Łodyga sadzonki powinna mieć średnicę przynajmniej jednocentymetrową. Młodsze rośliny zazwyczaj przyjmują się gorzej, więc warto nieco poczekać.
Jak powinien wyglądać zbiór pora?
Zbieranie porów powinno następować późną jesienią, ponieważ wtedy są one dojrzałe. Niektóre odmiany nadają się ponadto do zimowania, aczkolwiek nie można ich pozostawić samym w sobie. Podczas największych przymrozków rośliny okrywa się bowiem agrowłókniną. Jeśli już decydujesz się na wykopanie roślin, pamiętaj, aby robić to ostrożnie. Wyrywanie bez uprzedniego podważenia widłami może się bowiem skończyć uszkodzeniem korzenia. Po wyjęciu rośliny z ziemi należy przyciąć korzenie, a także usunąć liście, które pożółkły. Po wyjęciu warzywo nadaje się bezpośrednio do spożywania, choć może ono długo leżeć bez zepsucia się.
Czy por wymaga nawożenia? Co należy do niego stosować?
Nawozy organiczne sprawują się w przypadku porów najlepiej, zwłaszcza te rok lub dwa lata po oborniku. Warto stosować ten rodzaj wspomagacza, jednak należy tutaj uważać na poziom wilgotności podłoża. W przypadku zbyt suchej gleby nawóz może jednak nie przyjąć się najlepiej. Dobrze działa ponadto nawożenie azotem. Jedną porcję dodaje się do ziemi przed siewem, zaś druga dawka powinna zostać wysypana wtedy, gdy roślina zaczyna okres silnego wzrostu. Zaczyna się on mniej więcej 2 miesiące po wysiewie.
Na jakie szkodniki i choroby narażony jest por?
Por może cierpieć na fytoftorozę pora, czyli chorobę atakującą liście pokrywające się zasychającymi plamami. Infekcja rozwija się na terenach, gdzie zalega woda. Spotyka się także rdzę pora, która zaczyna się od niewielkich żółtych plam, szybko rozchodzących się na resztę rośliny przybierając czarny kolor. Jeśli chodzi o szkodniki, to hodowcom daje się we znaki wyciorniastek tytonowiec, który poprzez naloty pokrywa rośliny białawymi plamami. Również miniarka porówka uszkadza liście, spijając z rośliny sok. Najlepszymi środkami zaradczymi są dobrze dobrane opryski.
Uprawa pora nie jest zbyt skomplikowana, a samo warzywo jest smaczne i zdrowe. Warto zatem rozważyć zasadzenie go w domowym ogródku.