Kapusta jest znanym i docenianym warzywem, od dawna obecnym w naszej diecie. Zwykle kupuje się ją na targu lub w sklepie, jednak możliwa jest uprawa amatorska na działce. Dowiedz się, jak zyskać obfity plon kapusty z własnej grządki.
W naszym klimacie rośnie wiele gatunków kapusty. Do najpopularniejszych warzyw kapustnych z rodziny krzyżowych należy kapusta pekińska, jarmuż, kalafior, brokuł i kalarepa. W ich składzie jest witamina C oraz minerały, takie jak magnez, wapń oraz potas. W uprawie większość tych gatunków ma podobne wymagania co do stanowiska oraz zabiegów pielęgnacyjnych. Poniżej prezentujemy podstawowe zasady uprawy kapusty głowiastej.
Gruntowa uprawa kapusty – stanowisko i pielęgnacja
Kapusta jest rośliną długiego dnia, a jej okres wegetacji wynosi około 50 dni i może różnić się u poszczególnych odmian. Do optymalnego wzrostu najlepsze są dla niej niskie średnie temperatury dobowe. Charakteryzuje się także wysokimi wymaganiami glebowymi, pokarmowymi i wodnymi.
Optymalna temperatura dla uprawy kapusty
Gatunek ten preferuje temperaturę w przedziale od 15 do 20 stopni Celsjusza. Powyżej 25 stopni główki są drobne i obserwuje się niższy plon. Graniczne temperatury dla kapusty to 5 stopni oraz 35 stopni Celsjusza. Po ich przekroczeniu roślina przestaje rosnąć. Wykształcaniu główek sprzyja stała temperatura powietrza.
Słoneczne stanowisko dla lepszego plonowania
Idealne stanowisko dla kapusty to słoneczne miejsce – jest to gatunek wrażliwy na niedobory światła. Niekorzystne warunki pogodowe powodują gorsze wykształcanie główek i zamieranie części nadziemnych roślin.
Siew i produkcja rozsady kapusty głowiastej białej
Uprawę kapusty zakłada się z rozsady lub z siewu wprost do gruntu. Rozsadę kapusty najlepiej wysadzić na miejsce stałe wtedy, gdy młode rośliny wytworzą po kilka liści. Przy produkcji rozsady istnieje ryzyko jarowizacji kapusty, czyli wybijania w pędy kwiatostanowe. Zjawisko to zachodzi wtedy, gdy temperatura spada poniżej 10 stopni Celsjusza. Szczególnie wrażliwe są młode siewki. Dojrzała rozsada po zahartowaniu jest w stanie przetrwać nawet większe przymrozki.
Odpowiednia gleba i nawożenie roślin kapustnych
Wymagania glebowe kapusty są spore. Uprawa najlepiej udaje się na glebach piaszczysto-gliniastych, żyznych i wilgotnych. Kapusta nie udaje się na glebach o kwaśnym odczynie. Optymalne pH mieści się w przedziale 6,0-7,3. Jest to gatunek źle tolerujący niedostateczną wilgotność zarówno w podłożu jak i w powietrzu, dlatego trzeba pamiętać o jej regularnym podlewaniu. Szkodliwe są niedobory wody w glebie i mała ilość opadów. Z kolei przy nadmiarze wilgoci lub przy nierównomiernym nawadnianiu niektóre główki mogą pękać. Dlatego na plantacjach roślin z rodziny kapustowatych zakłada się instalacje automatycznego nawadniania.
Kapustę należy nawozić odżywkami wieloskładnikowymi bogatymi w azot i potas. Dobrze reaguje na nawożenie nawozami naturalnymi, organicznymi i zielonymi. Warto więc uprawiać ten gatunek w drugim roku po oborniku lub stosować kompost. Zamiennie można odżywiać kapustę biohumusem i stosować płodozmian z roślinami bobowatymi. Jako przedplon dobrze sprawdzają się rośliny motylkowate i trawy. Z uwagi na dobrze rozwinięty system korzeniowy, kapusta skutecznie pobiera składniki pokarmowe dostępne w glebie.
Kapusta brukselska, kamienna głowa, kapusta czerwona i kapusta pekińska – popularne odmiany kapusty
W uprawie amatorskiej stosuje się głównie odmiany odporne na niebezpieczne choroby oraz szkodniki żerujące na kapuście. Należą do nich odmiany kapusty białej takie, jak ‘Korund’, ‘Abel’ i ‘Kamienna Głowa’. Czasami uprawia się też brukselkę, kapustę włoską, czerwoną i pekińską. Warzywa kapustne nadają się do długiego przechowywania. Należy tylko pamiętać o zagwarantowaniu zerwanym główkom odpowiedniej wilgotności i niskiej temperatury.
Choroby i szkodniki w uprawie warzyw kapustnych
Groźne dla uprawy kapusty szkodniki to śmietka kapuściana, która atakuje korzenie i jest szczególnie niebezpieczna a dla rozsady. Na liściach żeruje pchełka ziemna, mszyca, stonka oraz ślimaki. Często występujące choroby to czerń krzyżowych, mączniak prawdziwy i rzekomy, kiła kapusty, szara pleśń i zgnilizna twardzikowa. Z uwagi na wiele wspólnych chorób i szkodników nie zaleca się sadzenia tych roślin po uprawie warzyw kapustnych.
W uprawach amatorskich plony kapusty mogą nie być tak imponujące, jak w przypadku uprawy na dużej plantacji. Jednak satysfakcja związana z samodzielnym wyhodowaniem tego pożywnego i smacznego warzywa wynagradza trud włożony w sprostanie wymaganiom roślin.
Powiązane artykuły:
- Uprawa kapusty pekińskiej – jak uprawiać to warzywo i kiedy rozpocząć siew, polecane odmiany do uprawy
- Choroby kapusty – jak rozpoznać i zwalczać choroby warzyw kapustnych?
- Kapusta – smaczny i zdrowy składnik wielu potraw
- Jakie warzywa sadzić obok siebie?
- Uprawa brukselki – co koniecznie musisz wiedzieć?