Orzech włoski występuje dziko na obszarach Europy i Azji. Jest powszechnie uprawiany w wielu krajach (np. w Polsce). Jest on wartościowym składnikiem w kuchni, który często dodaje się do słodkich wypieków i sałatek. Jakie ma wartości odżywcze i witaminy?
Orzech włoski jest doskonałym źródłem miedzi, kwasu foliowego, fosforu, witaminy B6, witaminy E oraz manganu. Jest też bogaty w zdrowe dla serca tłuszcze i ma wysoką zawartość antyoksydantów. Co więcej, regularne jedzenie orzechów włoskich może poprawić zdrowie mózgu i zmniejszyć ryzyko chorób serca i wystąpienia raka. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na temat orzecha włoskiego!
Orzech włoski – podstawowe informacje
| RODZAJ GLEBY: | żyzna, próchnicza |
| ODCZYN GLEBY: | od lekko kwaśnego do zasadowego |
| WILGOTNOŚĆ: | gleba lekko wilgotna |
| STANOWISKO: | ciepłe, słoneczne |
| KWITNIENIE: | V |
Orzech włoski – wartości odżywcze
Wartości odżywcze w 100 g:
| KCAL: | 654 |
| BIAŁKO: | 15,23 |
| WĘGLOWODANY: | 13,71 |
| CHOLESTEROL: | 0 |
| SÓD: | 0,002 |
| POTAS: | 0,441 |
Orzech włoski jest bogaty w składniki odżywcze. Stanowi on dobre źródło witaminy E, która jest ważnym przeciwutleniaczem. Jest również dobrym źródłem witamin z grupy B, w tym folianu i niacyny.
Oprócz witamin orzech włoski dostarcza również szeregu niezbędnych minerałów takich jak magnez, potas i fosfor. Orzechy włoskie są również dobrym źródłem białka i błonnika. Wysoki poziom tych składników odżywczych sprawia, że omawiane orzechy są doskonałym pokarmem dla osób, które starają się schudnąć lub utrzymać odpowiednią wagę.
Spożywanie orzecha włoskiego wspomaga też układ krążenia, wzmacnia układ nerwowy, poprawia pracę mózgu, łagodzi dolegliwości żołądkowe, wspiera leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów, poprawia wygląd cery i pozytywnie wpływa na kondycję włosów.
Trzeba jednak pamiętać, że nadmierne spożywanie orzechów włoskich może powodować zmiękczenie stolców i wzdęcia. Może też powodować reakcje alergiczne u osób, które są uczulone na orzechy.
Pochodzenie i uprawa orzecha włoskiego
Orzech włoski (Juglans regia L.) to gatunek drzewa liściastego z rodziny orzechowatych, występujących w Ameryce Północnej i Południowej, południowej Europie, Azji i Indiach Zachodnich.
W stanie dzikim występuje na Bałkanach, w południowo-wschodniej Europie, środkowej i wschodniej Azji, w Himalajach i południowo-zachodnich Chinach. Popularne odmiany orzecha włoskiego to: dodo, resovia, targo, albi, silesia, jupiter, lake i mars.
Orzech włoski jest szybko rosnącym drzewem. Jest to gatunek światłolubny, wymagający do dobrego wzrostu pełnego słońca. Jego pąki kwitną w połowie kwietnia lub pod koniec maja (w zależności od odmiany). Przyjmuje się dwa terminy sadzenia orzecha włoskiego – jesienią lub wczesną wiosną, gdy pąki i całe drzewo jest w stanie spoczynku. Sadzenie w październiku i listopadzie wydaje się dawać najlepsze wyniki.
Orzech włoski lubi glebę żyzną i dobrze utrzymującą wilgoć. Przygotowany w ziemi dołek wykłada się kilkoma wiaderkami dobrego kompostu z dodatkiem popiołu drzewnego.
Zastosowanie w kuchni i nie tylko
Orzech włoski jest najczęściej spożywany samodzielnie jako przekąska, ale można go również dodawać do sałatek, makaronów, płatków śniadaniowych, zup i wypieków. Z orzechów włoskich produkuje się również olej, który jest często stosowany w sałatkach.
Orzechy włoskie można znaleźć w pieczywie, przekąskach typu beef jerky (przekąski z suszonego mięsa wołowego) i wielu innych produktach. Dobrze komponują się również z czekoladą.
Natomiast liście i zielone łupiny orzecha włoskiego zawierają barwnik juglon, który jest często wykorzystywany w produkcji kremów brązujących i balsamów.
Orzech włoski zawiera biotynę, witaminy B i E oraz magnez. Jego spożywanie wpływa korzystnie na skórę i pomaga chronić ją przed szkodliwymi czynnikami środowiskowymi takimi jak promieniowanie słoneczne, brud i zanieczyszczenia. Jest też cennym źródłem kwasu foliowego, fosforu i manganu.