Rasy kur w przydomowym gospodarstwie

Każdy hodowca kur powinien skrupulatnie wybrać rasy, które będą idealnie współgrały z warunkami panującymi w jego gospodarstwie. Jakie są najpopularniejsze rasy kur? Ile znoszą jaj? Jakie je utrzymywać? Jeśli szukasz tych informacji, to czytaj dalej.

Coraz większą popularnością cieszy się hodowla drobiu w warunkach przydomowych. Na szczęście, powoli odchodzi się od nieetycznych warunków hodowli, a jaja z chowu klatkowego są stopniowo usuwane ze sklepowych półek. Rolnicy i amatorzy ptaków decydują się na ich zakupów z dwóch powodów: ogólnoużytkowych i ozdobnych. Jakie rasy kur wybrać? Czym się wyróżniają? Przeczytaj!

Rasy kur – czym powinny się wyróżniać?

Decydując się na własne stado kur, warto wziąć pod uwagę kilka najważniejszych czynników. Kluczowe są:

• wysoka roczna nieśność (dobra gatunkowo kura powinna znosić ok. 160–180 jaj rocznie) – zależy to przede wszystkim od czasu ekspozycji na światło słoneczne, temperatur panujących w kurniku, a także od dostępu do gniazd;
• niewielkie wymagania względem warunków środowiskowych i paszy;
• przywiązanie do własnego gospodarstwa;
• rozwinięty instynkt macierzyński kwok (opieka nad pisklęciem);
• dobra zdrowotność;
• wysoka jakość i ilość mięsa;
• umiejętność samodzielnego wyszukiwania pokarmu roślinnego;
• niskie wymagania względem pomieszczeń hodowlanych;
• odporność na choroby drobiu.

Rasy kur ogólnoużytkowych

Do najpopularniejszych ras kur ogólnoużytkowych zaliczają się żółtonóżka kuropatwiana, zielononóżka kuropatwiana, sussex, rhode island red (inaczej karmazyn), plymouth rock, leghorn, a także rhode island white. Poniżej znajduje się charakterystyka poszczególnych ras kurek niosek.

Na terenie polskich hodowli ekologicznych największą popularnością cieszą się rodzime rasy kur, w tym przede wszystkim kuropatwiane.

Zielononóżka kuropatwiana

Została wyhodowana na przełomie XIX i XX wieku. Kogut wyróżnia się wielobarwnym upierzeniem. Jest to rasa kur wyjątkowo odporna na niskie temperatury, a wyróżnia się zielonym kolorem skoków. Zielononóżki kuropatwiane uzyskują dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. Waga kury oscyluje między 1,8–2,3 kg, natomiast koguta mieści się w granicach 2,2–2,7 kg. Kury mają dobrze rozwinięty instynkt macierzyński i znoszą rocznie do ok. 180 jaj, co czyni je rasą wyjątkowo pożądaną w przydomowych gospodarstwach. Ich jajka mają kremowo-szarą skorupkę i ważą około 58 gramów. Co ciekawe, w zawartość cholesterolu w jajach zielononóżek jest o ok. 30% niższa w porównaniu z innymi rasami.

Żółtonóżka kuropatwiana

Jest to rodzima krzyżówka zielononóżki kuropatwianej z rasą new hampshire. Najbardziej widoczna różnica to żółte skoki. Ich wybór jest zawsze dobrym rozwiązaniem. Ma to związek z niewielkimi wymaganiami środowiskowymi i żywieniowymi. Charakteryzuje się dobrą nieśnością i dobrym żerem nawet w niewielkich liczebnie stadkach.

Sussex

Te ogólnoużytkowe ptaki zaliczane są do kur niosek wyhodowanych pierwotnie w hrabstwie Sussex w Anglii. Tym, co je wyróżnia to wysoka masa mięśniowa i wysoki stopień produkcji jaj (nawet do 200 sztuk rocznie). Na wiejskich podwórkach w Polsce dominuje odmiana gronostajowa – białe upierzenie z czarną lotką i grzywą. Są stosunkowo duże, ponieważ kury osiągają masę do 2,2 kg, a koguty do 3,2 kg. Znane są z wysiadywania jaj o masie 62 g z kremową lub delikatnie brązową skorupką.

Rhode island red

Inaczej karmazyn. Nazwa rasy kur nawiązuje do miejsca ich wyhodowania – Rhode Island w Stanach Zjednoczonych. Są niepłochliwe i skutecznie żerują na wybiegach. Są zdolne zarówno do skubania trawy, jak i jedzenia drobnych owadów, a nawet gryzoni. Kury tej rasy znoszą łącznie nawet do 230 jaj o masie 59 gramów. Pióra mają typowe zabarwienie od brązowego do czerwonawego.

Plymouth rock

Ogólnoużytkowa rasa kur o bardzo charakterystycznym upierzeniu. Była najbardziej rozpowszechnioną rasą kurczaków w Stanach Zjednoczonych na przełomie XIX i XX wieku. Cieszą się bardzo długim życiem, łagodnym usposobieniem i wysoką odpornością na warunki środowiskowe.

Rhode island white

Rasa niosek, które swoje korzenie ma w USA. Wyróżniają się wysoką produktywnością i białym upierzeniem.

Leghorn

To wyjątkowo ekonomiczny wybór i obecnie jedna z najczęściej wybieranych ras kur niosek. Wymagają ok. 40% mniej paszy niż inne rasy drobiu. W pierwszym roku cechują się bardzo wysoką nieśnością – nawet do 300 jaj o masie 63 gramów.

Rasy kur ozdobnych

Amatorzy barwnego i unikatowego upierzenia mają szeroki wybór ras kur ozdobnych, których wygląd cieszy oko bywalców gospodarstw agroturystycznych. Co ważne, ich hodowla nie jest trudniejsza niż kur ogólnoużytkowych hodowanych na jaja czy mięso. Warto pamiętać, że znoszą one jaja, jednak nie w takiej ilości, jak typowe nioski.

Kury czubatki i jedwabiste

Wybór ras kur ozdobnych jest bardzo duży – od liliputów do bardzo dużych okazów. Jednym z ciekawszych ras jest kura czubatka. Dawniej hodowana była jako rasa typowo użytkowa, a obecnie pełni funkcje wyłącznie estetyczne. Jednakże najczęściej wybieraną kurą ozdobą jest kura jedwabista. Jej pióra wyglądają jak futro, co nadaje jej bardzo ciekawego wyglądu. Legenda głosi, że po raz pierwszy zaobserwowali ją marynarze, którzy byli pewni, że zwierze jest krzyżówką królika z kurą. Jej historia sięga starożytnych Chin. Ich masa jest niewielka – od 1 kg do 1,6 kg. Kury jedwabiste mają wyjątkowo łagodne usposobienie i szybko przywiązują się do człowieka.

Kura araukana i brodacz antwerpski

Ciekawym rozwiązaniem jest wybór kury araukany znoszącej kolorowe jajka. Ma bardzo oryginalne upierzenie i charakteryzuje się brakiem ogona. Wywodzi się z Ameryki Południowej – z Chile. Estetyczne doznania zapewni miniaturowy brodacz antwerpski. Kura ta jest niewielkich rozmiarów (do 650 gramów) i wyróżnia się brodą z piór. Co więcej, rasa ta ma wysoko wysklepione i lekko zaokrąglone piersi, co nadaje im tzw. dumnej postawy.

Kura brahma

Wśród ras olbrzymich, uwagę należy zwrócić na kurę brahma. Ze względu na swoje rozmiary, początkowo hodowana była na mięso, jednak z czasem dostrzeżono jej walory estetyczne. Koguty mogą osiągać masę nawet do 5 kilogramów. Ze względu na swój rozmiar, potrzebują bardzo dużo przestrzeni, a także paszy. Ich nieśność znajduje się na stosunkowo niskim poziomie. Aby utrzymać je w dobrej kondycji, konieczne jest hodowanie ich na dużej przestrzeni z dostępem do wolnego powietrza. Szacuje się, że na jednego ptaka powinno przypadać 10 m² terenu. Najczęściej spotyka się osobniku o upierzeniu biało-czarnym, a także srebrnym z podwójną obwódką.

Osoby, które pragną hodować kury, powinno wcześniej zapoznać się ze szczegółową charakterystyką ras drobiu. Polskie rasy kur, jak i te sprowadzane zza granicy, różnią się między sobą nie tylko nieśnością, ale i wymaganymi warunkami środowiska, odpornością na choroby, a także masą. Częstą praktyką jest, że na terenie jednego gospodarstwa hoduje się rasy, które następnie można ze sobą krzyżować. Hodowanie drobiu może być piękną pasją i pomysłem na prowadzenie zrównoważonego gospodarstwa.

Powiązane artykuły:

• Karmazyn – rasa kur z Rhode Island o ciemnobrązowym upierzeniu. Charakterystyka
• Hodowla kur niosek – od czego zacząć? Dowiedz się, jak prowadzić hodowlę drobiu
• Kura czubatka – czubatka polska i inne rasy kur czubatych
• Kury zielononóżki (zielononóżka kuropatwiana Z-11) – hodowla, nieśność
• Żółtonóżka kuropatwiana (Ż-33). Charakterystyka