Zainteresowanie futrami naturalnymi jest coraz mniejsze. Zarówno domy mody, jak i klienci detaliczni rezygnują z tych pozyskiwanych na fermach produktów na rzecz sztucznych. Czy hodowla lisów nadal ma sens? Sprawdź!
Polska ma trzecie, zaraz po Chinach i Danii, miejsce jako wytwórca futra naturalnego, a jednocześnie zajmuje drugą pozycję w Europie. W hodowli lisów wykorzystywane są dwa gatunki tych zwierząt spośród 35, które żyją na całym świecie. Ferma, aby osiągnąć opłacalność, musi utrzymywać kilkaset lisów. Sprawdź, jak wygląda hodowla lisów i z jakiego powodu budzi tyle kontrowersji.
Hodowla lisów na przestrzeni wieków
Pierwsza ferma lisów powstała w Kanadzie pod koniec XVIII wieku. Kilkuletnie starania jej właścicieli okazały się sukcesem w 1904 roku, kiedy futro lisa z chowu klatkowego sprzedano o wiele drożej niż tego z odłowu. Spowodowało to nagłe zainteresowanie hodowlą, przez co przed I wojną światową cena pary rozpłodowej sięgała nawet 35000 dolarów.
W okresie międzywojennym spadł o połowę popyt na futro lisów, a jednocześnie rozpoczęła się hodowla lisów w Polsce. Wzrosło zainteresowanie gatunkiem polarnym, który był wówczas łatwiej dostępny – aż do czasu, gdy w latach 80. XX nastąpiło kolejne załamanie. Po roku 2000 pogłowie lisów stale spadało. Jest to efektem zmniejszonego zainteresowania domów mody, które nie używają naturalnego futra w swoich kolekcjach. Wynika też z kontrowersji wokół warunków, w jakich przetrzymywane są osobniki.
Hodowla lisów – informacje ogólne
W hodowli lisów zwierzęta żyją w klatkach. To sprawia, że nie mogą realizować swoich naturalnych potrzeb, czyli kopać nor i eksplorować otoczenia. W efekcie, zarówno w przypadku lisów, jak i jenotów czy norek często dochodzi do uszkodzenia ciała. Zwierzęta samookaleczają się, co jest wynikiem powstałych stereotypii albo frustracji. W przypadku trzymania kilku lisów w jednej klatce niejednokrotnie dochodzi do aktów kanibalizmu.
Większości problemów winne są mało restrykcyjne przepisy. Dla właścicieli ferm zapewnienie lisom realizacji naturalnych potrzeb byłoby nieopłacalne i mogłoby wpłynąć na jakość futra. Brak tych warunków budzi wiele kontrowersji, o czym za chwilę.
Rasy i odmiany lisów w hodowli
W hodowli lisów używa się kilku konkretnych odmian barwnych gatunków polarnych i pastelowych. Są to lisy:
- polarny niebieski – o białej okrywie z pigmentem w końcówkach włosów; okrywa jest gęsta, z dużą ilością puchu;
- polarny cienisty – okrywa jest cienista, pod spodem biała, na wierzchu ciemnoszara;
- polarny biały – zimą okrywa jest biała, w pozostałe pory roku – szarawa;
- pospolity srebrzysty – okrywa czarna lub szara pomijając końcówkę ogona, która jest biała. Ta odmiana może mieć różne stopnie nasilenia pigmentu;
- pospolity płomienisty – okrywa rudoczerwona z białym podgardlem i brzuchem i ogonem z czarnymi włosami;
- pastelowy – ciemnobrązowa okrywa z lekko niebieskim odcieniem podszycia;
- białoszyjny – okrywa w odcieniu srebrzystym z białymi plamami na głowie, pysku. Ogon i łapy są biało zakończone. Na szyi znajduje się jasny kołnierz.
Kontrowersje w hodowli lisów
Stowarzyszenie Otwarte Klatki walczy o zakaz hodowli zwierząt na futra. Znana jest sprawa interwencji na jednej z ferm. Znaleziono tam rozkładające się zwłoki lisów i osobniki w bardzo złym stanie. Według zdobytych wiadomości zapach dobiegający w tego miejsca przeszkadzał mieszkańcom w całej okolicy. Taka sytuacja powtarza się w innych miejscach.
Według światowych danych zainteresowanie futrem lisa z każdym rokiem spada. Hodowla zwierząt futerkowych jest jedną z najmniej humanitarnych. Już dwukrotnie projekt ustawy zakazującej istnienia ferm upadł na etapie sejmowym.