Na całym świecie hodowla zwierząt futerkowych budzi wiele kontrowersji. Branża futrzarska od kilku lat odnotowuje spadek, wynikający z braku zainteresowania zarówno klientów detalicznych, jak i dużych domów mody. Sprawdź, jak wyglądają fermy zwierząt hodowanych na skóry.
Przez wiele lat Polska wyrobiła sobie trzecią pozycję na rynku futrzarskim państw europejskich. W kraju dominuje hodowla norek i lisów. Zmiana w podejściu do produktów odzwierzęcych, zwłaszcza uznawanych za ekskluzywne, a według niektórych – niepotrzebne, wpływa na obniżający się popyt. Nadal jednak jest to jedna z bardziej opłacalnych kategorii produkcji rolnej, jeśli pominie się aspekt etyczny. Sprawdź, dlaczego hodowla zwierząt futerkowych budzi tyle kontrowersji.
Hodowla zwierząt futerkowych – podstawowe informacje
Dlaczego hodowanie zwierząt na futra uważane jest za opłacalne dla całego stanu rolnictwa w kraju? Miliony zwierząt zjadają resztki poubojowe, pozostałe po produkcji mięsa dla ludzi i na inne, podstawowe potrzeby. Zwykle fermy usytuowane są na nieużytkach albo ziemi o niskiej klasie przydatności uprawnej. Wśród plusów wskazuje się m.in. na korzystniejszy wpływ na środowisko produkcji futer i skór naturalnych (w porównaniu do futer sztucznych), a także wykorzystanie odchodów zwierząt futerkowych jako naturalnych nawozów.
Jak wygląda ferma zwierząt futerkowych?
Ferma zazwyczaj zlokalizowana jest na obszarze nieużytków, z dala od siedzib ludzkich. Zwierzęta trzymane są w klatkach, których minimalne rozmiary określają wybrane ustawy. W każdej z hodowli prowadzony jest program rozmnażania zwierząt, który zaspokaja zapotrzebowanie na młode osobniki. Zabija się też – w sposób humanitarny – osobniki, których futro spełnia rygorystyczne normy.
Jakie gatunki są przeznaczone do hodowli?
Hodować można przede wszystkim następujące gatunki zwierząt:
- szynszyle;
- króliki;
- jenoty;
- lisy;
- norki amerykańskie.
Zakaz hodowli zwierząt futerkowych
Stowarzyszenie Otwarte Klatki od lat walczy o to, aby nowelizacja ustawy o ochronie zwierząt wprowadziła całkowity zakaz hodowli zwierząt futerkowych, jak i wykorzystywania zwierząt w celach rozrywkowych. Podstawowy argument dotyczy etyki takich praktyk i tego, że odkrywanych jest coraz więcej przypadków ferm, na których nie dba się o dobrostan zwierząt. Środowisko hodowców zwierząt futerkowych w odpowiedzi wskazuje na korzyści, które przynosi środowisku i gospodarce przemysł futrzarski. Mimo dwóch prób, na razie wprowadzenie zakazu hodowli zwierząt na skóry futerkowe się nie powiodło.
Argumenty przeciwko prócz powyższych kwestii poruszały:
- konieczność wprowadzenia rekompensaty dla polskich hodowców, którzy w ten sposób stracą źródło utrzymania;
- utrata zatrudnienia przez nawet 50000 osób;
- konieczność wprowadzenia okresu przejściowego, aby właściciele ferm mogli znaleźć alternatywne źródła dochodów.
Najczęstsze zarzuty w kierunku hodowli zwierząt futerkowych
Zakaz hodowli zwierząt na futra oparty jest na takich argumentach jak:
- brak rygorystycznych przepisów;
- brak realizacji podstawowych potrzeb gatunkowych – zwierzęta cierpią na fermach, bo są zamknięte w klatkach i nie mogą zaspokajać swoich potrzeb;
- liczne interwencje na fermach, potwierdzające brak dbałości o stan osobników;
- przypadki samookaleczeń i kanibalizmu wśród zwierząt.
Ponadto obrońcy praw zwierząt wskazują, że sam ubój zwierząt tylko dla pozyskania ich futra jest barbarzyński i niepotrzebny.
Obrońcy praw zwierząt pragną zakazać hodowli zwierząt futerkowych ze względów etycznych. Dla ferm futrzarskich oznacza to duży problem, jako że chów zwierząt futerkowych przynosi wielomilionowe dochody. Ostatni projekt nowelizacji został odrzucony, jednak przeciwnicy tego procederu nie składają broni. Obecnie jeszcze hodowla zwierząt futerkowych się opłaca, ale trudno powiedzieć, jak długo będzie to aktualne.