W przypadku niewielkich gospodarstw najlepiej rozpocząć swoją przygodę z hodowlą zwierząt małych lub polecanych i sprawdzonych gatunków, na początek od niewielkiej ich ilości. Owca kameruńska mimo swego egzotycznego, afrykańskiego pochodzenia świetnie się sprawdzi z uwagi na niewielkie potrzeby.
Owca kameruńska to przykład rasy owiec płodnych i bardzo wytrzymałych. Sprawdź, jak wygląda ich hodowla, na co należy zwracać szczególną uwagę oraz jakie jest ich pochodzenie.
Owca kameruńska – charakterystyka
Owca kameruńska należy do grupy owiec karłowatych. Ich pochodzenie to zachodnia część Afryki, głównie Kamerun, Senegal oraz Wybrzeże Kości Słoniowej, gdzie stanowią aż 60 do 95% pogłowia owiec. Ta niewysoka, niewiele wymagająca, bardzo płodna, jak i wytrzymała rasa owiec nie wymaga strzyżenia, jako że jest to gatunek owcy szerstnej, nieposiadającej runa.
Dorosłe samce – tryki ważą do 40 kg, natomiast samice dochodzą do wagi 30 kg. To rasa karłowata, więc jej wysokość w kłębie waha się pomiędzy 55 a 60 cm. Tułów jest niski, a żebra okrągłe – obwód klatki piersiowej wynosi 81 do 86 cm.
Umaszczenie owiec kameruńskich
Samce i samice mają umaszczenie w kolorze brązowym podpalanym lub czarnym, ale spotyka się także osobniki z plamami na sierści w kolorze białym. Samiec od samicy różni się tym, że posiada średniej długości, aczkolwiek długie rogi, oraz na klatce piersiowej większe owłosienie niż u samicy, zwane „grzywą”.
Charakterystyczna wełna owiec kameruńskich
Owce kameruńskie są gatunkiem owiec szerstnych, budowa wełny jest u nich charakterystyczna składająca się z rdzeniowych włosów (kempowych), grubości około 100 mikronów, nienadających się do przędzenia, o długości od 1 do 3 cm. Jest to owłosienie, które co jakiś czas wypada, pojawiają się też wśród nich delikatne, miękkie i cienkie włosy puchowe. Owce tej rasy nie wymagają pielęgnacji, nie strzyże się ich, natomiast o sierść potrafią zadbać samodzielnie, usuwając sezonową okrywę włosową.
Wymagania
Owce te nie mają wielkich wymagań, są też łatwe w utrzymaniu, należy zapewnić im siano, lizawkę, stały dostęp do wody oraz miejsce do ochrony przed deszczem. Nadają się do hodowli ekstensywnej, czyli z mniejszymi nakładami finansowymi oraz niewielką siłą roboczą. Wypasa się je często na nieużytkach, nie ma potrzeby kupowania im paszy wysokoenergetycznej. Przyrost mięsa oraz ilość mleka jest tu mniejsza niż w hodowlach intensywnych. Lubią, by czasem urozmaicić im karmę pod postacią gałęzi wierzby, dębu czy świerku.
Warunki rozrodu
Rozród zależy od pory suchej lub deszczowej, głównie od po prostu dostępności pokarmu. Dojrzewają dość szybko, pierwsze wykoty widzi się już u rocznych samic, czyli dojrzałość płciową osiągają po ukończeniu 7 miesięcy. Występuje u nich średnia plenność na poziomie 115 do 150% w przypadku jednego miotu. W polskim klimacie owce mogą dać trzy mioty w ciągu dwóch lat, jeśli mają cały czas dostęp do pokarmu. Ciąża trwa u nich 5 miesięcy. Jagnięta zazwyczaj rodzą się zdrowe i silne, u tej rasy owiec występuje niska śmiertelność jagniąt. Samce (tryczki) bez trudu znajdują samice w rui.
Opieka zdrowotna owiec szerstnych
Owce szerstne są faktycznie mało wymagające, co nie znaczy, że nie należy im się podstawowa opieka zdrowotna, w której powinny się znaleźć:
- regularne kontrole racic;
- cykliczne kontrole zębów;
- konsultacje lekarza weterynarii w przypadku chorób;
- odrobaczanie owiec przeciwko tasiemcom oraz nicieniom.
Jeśli tylko hodowcę coś zaniepokoi w ich zachowaniu, warto skontaktować się z lekarzem weterynarii.
W jakim celu hoduje się owce szerstne?
Owce szerstne dają smaczne mięso oraz gatunkowo dobre skóry, ich mięso jest smaczniejsze niż owiec wełnistych. Posiada inny skład kwasów tłuszczowych, jest w nim jednak niewyczuwalna woń tłuszczopotu. Zabiegiem wartym wykonania jest krzyżowanie ras mięsnych z kameruńskimi, co w przypadku potomstwa wiąże się z przekazywaniem cech szerstnych. Wciąż trwają badania nad wykorzystaniem kameruńskich owiec w krzyżowaniach międzyrasowych, gdzie na celu jest poprawa składu kwasów tłuszczowych w mięsie. Na chwilę obecną już wiadomo, że taka krzyżowka powoduje, że ich potomstwo jest bardziej odporne na pasożyty zewnętrzne oraz łatwiej adaptują się do różnych warunków środowiskowych.
Porady hodowlane
Trudno oszacować, jakie będzie zużycie wody pitnej, jako że zależy to od karmy, jaką się dokarmia. Niemniej owce muszą mieć stały dostęp czystej wody pitnej, tak jak i nieograniczony dostęp do lizawki, która trzeba dobierać typowo dla owiec i bez dodatku miedzi. W okresie wegetacji owce żywią się trawą, natomiast w zimie będzie potrzeba zakupu siana, ponieważ właśnie siano stanie się ich pokarmem. Jeśli owce przebywają na wypasie pastwiskowym, koniecznym będzie zagwarantowanie im dachu nad głową, tak by mogły schronić się przed deszczem. W tym przypadku wystarczy postawienie dla nich wytrzymałej i trwałej wiaty w suchym miejscu. Zdrowa owca posiada błyszczącą i zadbaną sierść, jest w stadzie, od którego się nie oddala, nie kuleje, a jej odchody są pod postacią małych bobków. Jeśli jest inaczej, skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Natomiast w okresie ciąży oraz karmienia, jak i dużych mrozów pamiętaj, że potrzeba będzie dokarmianie owiec paszą treściwą w odpowiednich ilościach. Uważaj, by ściśle stosować się do należytych ilości, tak aby nie przekarmić zwierząt, ponieważ w przypadku przekarmienia zbożem, może dojść do zakwaszenia organizmu.
O zdrowotności mięsa tego gatunku owiec niech świadczy fakt, że nie zapadają na choroby nowotworowe dzięki zawartości w ich organizmie kwasu oratowego, określanego jako witamina B13.